Yaklaşık 2 aydır pandeminin yarattığı karantina ve sosyal mesafe günlerinden geçiyoruz. Dünyada bazı ülkeler yavaş yavaş normalleşme sürecine girdiler. Ülkemizde de tedbirli bir şekilde normalleşme sürecinin adımları atılıyor. Peki, bundan sonra bizi neler bekliyor?
Uzun süredir alışık olmadığımız günlerden geçiyoruz. Bu sıralar “Bundan sonra normale dönebilecek miyiz?” sorusu birçok yerde karşıma çıkıyor. Sosyal hayatta bazı şeylerin değişeceğini sanırım hepimiz öngörüyoruz. Peki, psikolojik olarak nelerle karşılaşacağız?
SARS virüsü zamanında yapılan araştırmalarda karantina süreçlerinin ardından bireylerde motivasyon eksikliği, depresif semptomlar, stres sonrası travma bozukluğu semptomları gibi belirtiler görülmüş. Bu noktada kendimizi korkutmaktan ziyade, bunların beklendik ve son derece doğal olduğunu hatırlamalıyız. Dünya olarak oldukça zor zamanlar geçirdik hala da geçiriyoruz, ama bugünlerden ileriye dair bazı önlemler alabiliriz.
Bunlardan en önemlisi kendimizi koronavirüs ile alakalı haberlere, sohbetlere, gelişmelere çok fazla maruz bırakmamak olabilir. Tabii ki haber almak istiyoruz, güncel gelişmeleri sürekli takip ediyoruz. Fakat eğer çok kaygılandığımızı fark edersek, bu maruz kalmayı biraz limitlemekte fayda var. Güvenilir kaynakları referans almak, günün sadece belirli bir zaman diliminde haberleri takip etmek kaygı uyandıran maruz kalmayı engellemek adına önemli bir adım olacaktır.
Bir diğer koruyucu faktör ise kesinlikle sosyal destek mekanizmalarımız. Bugünlerde fiziksel olarak sosyal kaynaklarımıza yani arkadaşlarımıza, ailemize, sevdiklerimize ulaşamıyor olabiliriz fakat imkan dahilinde onlarla “çevrimiçi” olarak bir arada olmak, koruyucu bir faktör olarak bize yardımcı olacaktır.
Bunlara ek olarak, uzun süreli belirsizliğin yarattığı kaygı ve istenmeyen duyguları tahammül edilebilir bir noktaya çekmek için bir rutin oluşturmayı da deneyebiliriz. Örneğin kendimize bazı küçük, büyük fark etmeksizin amaçlar koyup bu doğrultuda hareket etmek ya da bu zorlayıcı olacaksa, ertesi gün yapacaklarımızı kaba taslak planlamak, yemek saatlerimizi belirli bir düzene oturtmak gibi alternatif yollar da deneyebiliriz.
Bu noktada, kendimizi kıyaslamaktan da kaçınmalıyız. Bazılarımız bu süreci daha yoğun duygular eşliğinde yaşayabilir, bazılarımız için daha hafif geçiyor olabilir. Önemli olan, bu süreçte herkesin ihtiyaçlarının ve bu süreci yaşayış biçiminin farklı olduğunu hatırlamak. Normalleşme süreci ilerledikçe ve sosyal hayata karışma zamanımız gelince kendimize biraz kredi verebiliriz. Eğer kendimizi takip ettiğimiz bu sürenin sonunda hala iyi hissetmiyorsak, deneyimlediğimiz kaygı veya çeşitli duygular işlevselliğimizi bozuyorsa profesyonel bir ruh sağlığı çalışanından yardım almak da bizler için faydalı olacaktır.
Herkese sağlıklı günler dilerim, kendinize çok iyi bakın!
