Kısıtlamaların tekrar hayatımıza girdiği şu günlerde kendi adıma tekrar online platformdaki dizilere sarmış bir haldeyim. Uzun bir süredir dizi veya film izleyebilme becerimi kaybettiğimi düşünüyordum fakat bunun aksini kendime kanıtladığım dizi, 1 günde bitirdiğim ve Netflix’te şu anda Türkiye Top 10 listesinin başını çeken “Fatma” dizisi.
Dizinin ilk haberlerini almaya başladığımızda “Türkiye’nin ilk kadın seri katil hikayesi” şeklinde cümlelerle tanıtıldığını hatırlıyorum. Burcu Biricik’in Fatma karakterini oynadığı, ilk sezonu 6 bölüm olarak yayınlanan dizi, hapisten çıktıktan sonra eve dönmeyen kocasını ararken kendisini beklenmedik durumlarda bulan Fatma’nın hikayesi. Fatma hayatını evlerde ve bir AVMde temizlik yaparak kazanan, çevresi tarafından da sessiz sakin olarak tanımlanan bir kadın. Hem geçmişinde hem de bugününde seyirci olarak bilmediğimiz çok fazla kısım var fakat 6 bölümlük dizinin içerisinde Fatma’nın hayatına dair -bana göre tatmin edecek biçimde ve iyi bir zamanlamayla- detaylara hakim oluyoruz. “Temizlikçi” oluşu sadece ev ve AVM masalarını temizlemesinden değil, bir süre sonra zaten yüklerle dolu hayatını zorlaştıranları temizlemesiyle de anlam kazanıyor.
Dizinin konusu ile alakalı daha fazla bilgi verip olası bir spoiler tehlikesi yaratmak istemediğim için diziyle alakalı düşüncelerimden bahsetmek istiyorum. Bir dizi-film eleştirmeni olmadığım için, bilgim de kısıtlı olduğundan genellikle izlediğim şeylerle ilgili ölçütüm ne kadar etkilendiğim ve izlediğim şeyin ne kadar gün aklımda kaldığı üzerine oluyor. Fatma tam olarak bu kişisel “Güzel bir şey mi izledim?” testinden “Çok güzel bir şey izledim” derecesiyle geçti.
Dizi içerisindeki mesajlar ya da göndermeler bağırarak değil, çok güzel bir şekilde yedirilerek bizlere ulaştırılıyor bana göre. Özellikle Fatma’nın “görünmezliği” çok güzel işlenmiş ve pekiştirilmiş. Sürekli olarak yok sayılması, hayaletliği, hayatına bambaşka bir yön kazandırıyor. Hatta sırf bu yüzden “temizlik” işlerinin bir parçası olmak zorunda da kalıyor.
Bu sene çok zorlayıcı, bol travmatik geçmişlere sahip karakterlere hayat veren Burcu Biricik bence Fatma’yı saçından bedenine, bakışlarından yürüyüşüne kadar oturtmuş. İzlediğim bir sahnede bile garipsediğim, tuhaf gelen, çiğ duran bir mimiğine, bir hareketine rastlamadım.
Dizinin içerisinde öğrenmeye can attığımız gizemler 4. Bölüm itibariyle açığa çıkmaya başlıyor ve seyirci olarak öğrenme sürecimiz final bölümünün son dakikasına kadar devam ediyor.
Genellikle Netflix dizilerinde ilk bölümlerin oldukça durağan geçmesi ve son bölümlere tüm malzemenin yığılması dikkatimi çekmeye başlamıştı fakat Fatma’da bence böyle bir durum olmamış. Fatma’nın ilk sahneden itibaren sürekli bizlere yeni bir alan açtığı ince ince işlenmiş planlı ve akıllıca bir akışı var.
Eğer henüz izlemediyseniz ve listenizde yoksa Fatma’yı izlemenizi şiddetle tavsiye ederim.
Herkese sağlıklı günler dilerim!
